Alles gebeurt om de juiste reden, met de juiste persoon, op het juiste moment. Ik was 35 toen ik voor de 1e keer mama werd.  A gift from heaven! Mijn droom kwam uit. Geen dag te vroeg of te laat. Het was een zondagavond toen de kriebels begonnen en 'ik wilde eigenlijk niemand storen zo laat'. 😄 Ik deed mijn piloot tijdens zijn vlucht naar het ziekenhuis halverwege nog zelfs eens een 180 maken, 'want het zal wel overgaan'. Er is niets overgegaan, 't was écht het begin van onze gezinsuitbreiding. Maar. De bevalling was eerder de hel, pas wanneer je dan die engel in je armen krijgt, vergeef je misschien al iets sneller de onkunde van mijn toenmalige prutser van een gynaecoloog. Alhoewel. En ik ga hier echt niet uitweiden over de zaligheid van borstvoeding en de 'ze slaapt al heel de nacht door' -not mine- roze wolk. Neen. Het was een catastrofe. Bij de bevalling waren ze de handleiding er vergeten mee uit sleuren. (jawel, zo werd Alexia geboren. Zucht.) Het was een rollercoaster aan vragen, verdriet, onkunde én er grotendeels alleen voor te staan. De scherpe kantjes ter zijde, godzijdank ontdekten we het boek van Gina Ford.  "De Tevreden Baby" redde zowaar mijn moederschap 😃 Ik volgde het boek op de letter en alles werd in structuur gegoten, regelmaat boven alles en 24/7 in teken van haar -deels opgelegde- ritme. Het was na een dag of 10 al een happy baby waar ik wél van kon genieten en het is sindsdien niet meer gestopt ❤️ Vandaag geniet ik van een rustige, behulpzame en zachte puber waar de navelstreng écht nog niet bij doorgeknipt is. Als we de dingen samen kunnen doen, geschiedt dat ook zo. Ik heb niets liever! ​ Adriana is een vrije vogel. Bind haar pootjes vast en ze ontsnapt garantie toch 😊 En zo wilde ze zich al bewijzen op 29 weken zwangerschap. Alle hens aan dek!  Ik werd gerepatrieerd van Marbella naar Jan Palfijn, Gent en daar heb ik het al zuchtend en puffend en horizontaal toch nog enkele weken uitgezongen.  Met 20 maanden verschil tussen onze beide dochters, is ze dan gezond én 'helemaal afgewerkt' geboren. Al gauw merkte ik, 'hier ga ik voor baby-trauma nr.2'. Wat een sirene had zij, en liefst en vooral 's nachts.  En opnieuw redde Gina me uit de brand. Ik begon terug van vooraf aan in het boek. Wil wel evenveel zeggen dat zelfstandige of niet, zakelijke klanten of privé uitstapjes, alles gebeurde rond/tussen/met de regelmaat van mijn dochters. Niets zo belangrijk.  Om nog even hierover verder te gaan: mijn dochters waren zindelijk -op 1 ongelukje na van het lachen-, in een oogwenk. Ook hier, dank je Gina! Adriana is uitgegroeid tot nu al een ongelooflijk zelfstandige tiener. Eigen wil. Sterk karakter. Doorzetter. Doet 'back to the army'-kampen. Ik wil maar zeggen, die vogel zal zeer snel haar vleugels uitslaan en uitvliegen. Zo lang ze maar weet dat het veilige en stabiele nest altijd bij ons te vinden zal zijn.❤️❤️